NIETS IS ZEKER
‘Niets is zeker’ is de titel van het werk dat op de foto hierboven is afgebeeld. Een verzameling kleurige huisjes. Huisjes als metafoor voor de plek waar je woont, van waaruit je de wereld ingaat en steeds weer terug komt. Een huis is meer dan een verzameling stenen, glas en dakpannen …….
In de presentatie van de verzameling huisjes wordt in ieder huisje een video vertoond waarop dingen te zien zijn die letterlijk voorbij gaan: wandelaars, fietsers, bootjes, een zeppelin, auto’s, …. De plek waar je woont en leeft mag dan zeker lijken; wie om zich heen kijkt, moet toch constateren dat dat op heel veel plaatsen op de wereld, om allerlei redenen, niet het geval is: Niets is zeker.
Dit werk is te zien als een metafoor voor de toestand in de wereld waarin we leven. Een wereld waarin het lijkt alsof alles verandert en niets hetzelfde blijft.
TINGUELY EN MECHANISCH DENKEN
Als alles lijkt te veranderen en niets meer is zoals het leek te zijn, hebben we behoefte aan houvast, aan een manier om greep te krijgen op onzekerheid. De machines die Jean Tinguely bouwde, staan model voor de manier waarop wij de afgelopen jaren zijn gaan denken. Die manier van denken kan getypeerd worden als ‘mechanisch denken’. We benoemen een probleem en gaan dan snel op zoek naar de oplossing. Als we die hebben geformuleerd bedenken we een plan om stap voor stap naar die oplossing toe te werken. Doelgericht, ondersteund door protocollen, spreadsheets, plannen van aanpak en afvinklijstjes. Als het afvinklijstje is afgevinkt en de stappen zijn doorlopen, is het probleem opgelost.
Wie om zich heen kijkt, zal zich toch minstens af moeten vragen hoe effectief die manier van werken is.
NOMADISCH DENKEN
Misschien is het een goed idee om een andere manier te bedenken om met de onzekerheden in veranderende tijden om te gaan. Een perspectiefverschuiving.
Nomaden leven in een werkelijkheid waarin alles vanzelfsprekend onzeker is. Zij bewegen mee met de omgeving, passen zich aan, bouwen oplossingsgerichte ervaringen op die op een ander moment weer ingezet kunnen worden, delen een collectief geheugen. Als zij vanuit een mechanisch perspectief zouden denken, zouden zij het niet lang volhouden. In plaats van stap voor stap naar een vooropgezet doel te werken, houden zij steeds voor ogen wat ook al weer de bedoeling was.
Dit is geen pleidooi om weer als nomaden te gaan leven, maar om nomadisch denken als een metafoor te zien om problemen gezamenlijk aan te pakken.
THINK!
Een andere manier van kijken vraagt om andere woorden, een andere omgang met elkaar, tijd en ruimte, ……. Verandering van perspectief, zonder dat vooraf de uitkomst duidelijk is.
In mijn werk ben ik op zoek naar wat dat nomadisch perspectief zou kunnen betekenen. Daarbij ben ik niet op zoek naar de oplossing, maar bouw ik oplossingsruimten, waarin we het er samen over kunnen hebben. Dit werk krijgt de vorm van een boek. Een boek dat is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken, waarin steeds een ander aspect van de perspectiefverschuiving zichtbaar wordt gemaakt.
Deze website is te lezen als een boek. Een boek dat niet af is, maar waar steeds nieuwe hoofdstukken, columns en essays aan worden toegevoegd. Het boek: ‘Een nomadisch perspectief’ wordt opgebouwd uit hoofdstukken die steeds een verslag zijn van tentoonstellingen van mijn werk. De hoofdstukken worden afgewisseld door columns en essays van kleinere presentaties die tussen de hoofdstukken door plaatsvinden.
Contact: pmols@iae.nl / +31 6 15525902